अटळ सत्य......
किती घेशील आढेवेढे,
तुझ्या पैंजणातूनच
झळकणार तुझी प्रिती.
घुंघरू अबोल का कधी?
सग्यांचा संसर्ग हासरा,
विश्व सगळे छळणामय.
पाण्याची आस तॄष्णेला;
मेघ बरसणार ना कधी?
कधी प्रेमाने, तर कधी बळे,
शिकवितो समय- साधन....
काही न मिळते समया आधी,
काळ थांबतो का कधी?
मधुचंद्राचा चंद्र शिरावर,
पदर ओसरतो रातभर.
अशातही कुणी रडला,
दुःख ओसंडणारच ना कधी?
तुझ्या पैंजणातूनच
झळकणार तुझी प्रिती.
घुंघरू अबोल का कधी?
सग्यांचा संसर्ग हासरा,
विश्व सगळे छळणामय.
पाण्याची आस तॄष्णेला;
मेघ बरसणार ना कधी?
कधी प्रेमाने, तर कधी बळे,
शिकवितो समय- साधन....
काही न मिळते समया आधी,
काळ थांबतो का कधी?
मधुचंद्राचा चंद्र शिरावर,
पदर ओसरतो रातभर.
अशातही कुणी रडला,
दुःख ओसंडणारच ना कधी?
Post a Comment